Drinovci su čuđenje u svijetu: Putopisni esej
Prošireno izdanje putopisnog eseja Petra Majića, lirskog portreta hercegovačkog sela Drinovci, napisanog kao posveta njegovoj prerano preminuloj supruzi. Inspirisan Šimićevim „Pesnici su čudo u svetu“, naslov izaziva divljenje prema zavičaju.
Autor prati istoriju drinovićkog kraja od praistorije (Tračani, Iliri, Kelti, Avari, dolazak Hrvata u 7. veku) preko turskog doba (očuvanje hrišćanstva od 1717. godine, franjevački uticaj), austrougarskog doba, do ratnih stradanja (Prvi svetski rat, Blajburg, Domovinski rat) i masovne emigracije. Majić piše lirskom prozom, prožetom zaboravljenim rečima, ličnim krstom i emocijama, kao esej o sebi, svojoj porodici i svom narodu.
Knjiga prikazuje prirodu: reku Maticu kao izvor života, izvore Tihaljine, ponore, pećine (Vrbine – prečnika 300 m, dubine 200 m), jame i legende (jezero, Gavanov dvor simbol oholosti). Opisuje parohijski život (godišnji „Drinovački zov“), obrazovanje (novine „Naši pokušaji“ 40 godina), spomenike (fra Paškalu Buconjiću sa najvećim hrvatskim grbom pod komunizmom), običaje, pesme.
Ističe izvrsnost meštana: 76 sveštenika (fra Paškal Buconjić, fra Anđeo Nuić), 45 časnih sestara, 40 pisaca (Antun Branko Šimić, Stanislav Šimić), naučnike, preduzetnike. Dijaspora u Nemačkoj, Kanadi, Australiji, SAD - selo od 2500 stanovnika daje više nego što uzima. Proza i poezija (npr. „I di god da si / Uvik rukom u škropionicu...“) slave otpornost na oskudnoj zemlji, hrvatski identitet od Tihaljine do Imotskog, tešku sudbinu: glad, ratove, egzodus. Bogato fotografijama autora, delo je himna raseljenom selu, poučno i književno štivo o ponosu, patnji i ljubavi prema svojim korenima.
Jedan primerak je u ponudi
