Slobodan Žunjić
Slobodan Žunjić (Priština, 20. oktobar 1949 – Beograd, 9. mart 2019) je bio istaknuti srpski filozof, istoričar filozofije i prevodilac, poznat po svojoj erudiciji i doprinosu razumevanju antičkog i srpskog filozofskog nasleđa.
Studirao je filozofiju i klasične nauke na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gde je diplomirao 1972. godine sa tezom „Elejska teorija bića“, za koju je dobio Oktobarsku nagradu. Na istom fakultetu je magistrirao i doktorirao, a kao Humbolt stipendista boravio je u Nemačkoj (Frajburg 1976, Tibingen 1982/83) i SAD (Filadelfija 1997/98).
Žunjić je dvadeset godina predavao antičku filozofiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1977–1997) i honorarno na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Prvi je 1990. godine u univerzitetsku nastavu uveo predmete vizantijske filozofije i hermeneutičke filozofije.
Njegova bibliografija obuhvata više od 30 knjiga, uključujući:
- Aristotel i henologija (1988),
- Fragmenti Eleonora (1984),
- Hajdeger i predsokratovci,
- četvorotomna studija Proročanstvo i suština – istorija konceptualne logike kod Srba (2013).
Takođe je prevodio dela sa grčkog, nemačkog i engleskog jezika, uključujući prevod Istorije filozofije Frederika Koplstona.
Slobodan Žunjić je ostavio dubok trag u srpskoj filozofiji, poznat po svojoj sposobnosti povezivanja različitih filozofskih tradicija i dubokom razumevanju filozofske misli.
Naslovi u ponudi
Istorija srpske filozofije
Slobodan Žunjić, in his book History of Serbian Philosophy, provides a comprehensive overview of the development of Serbian philosophical thought from the Middle Ages to the end of the 20th century. The work covers the period from the literacy of Serbs in
Martin Hajdeger i nacionalsocijalizam
Slobodan Žunjić, in his book Martin Heidegger and National Socialism (1992), explores in detail the connection between Martin Heidegger's philosophy and his involvement in the Nazi regime.