Biomedicinska elektronika

Nastavu iz ove oblasti počeo je da predaje još 1970. godine na Elektrotehničkom fakultetu, dok je na razvoju biomedicinskih nauka počeo da radi deset godina ranije. Knjiga „Biomedicinska elektronika“ pored opisa biomedicinske elektronske instrumentacije daje i elemente fiziologije, posebno elektrofiziologije sa biokibernetičkim pristupom, kako bi se pojave koje se javljaju prilikom merenja fizioloških parametara učinile razumljivijim, a takođe i olakšala komunikacija između lekara i inženjera. Tako su u knjizi opisani izvori bioelektričnih potencijala: neuronske strukture i mišićni potencijali koji nastaju usled njihovog delovanja i načina na koji se mere. Pored merenja bioelektričnih potencijala koji se koriste u elektrokardiografiji, elektroencefalografiji, miografiji i dr. opisane su i metode merenja bioloških impedansi koje se koriste u pletizmografiji, respiraciji i reografiji. Posebno veliko poglavlje predstavlja električna stimulacija, koja danas predstavlja značajan doprinos u smislu poboljšanja ili zamene funkcija pojedinih organa. Opisana je eksterna stimulacija skeletne muskulature kod paraplegičara, zatim ugrađeni stimulatori srca (pejsmejkeri), urogenitalnog trakta, disajnih organa, kao i stimulatori za ublažavanje bolova, izazivanje sna i dr. Opisani su i defibrilatori koji se koriste u reanimaciji pacijenata, kao i uređaji za merenje ekspresnog krvnog pritiska, merenje krvnog pritiska u eksploataciji. kiseonik, ugljen-dioksid, azot itd. Pet poglavlja posvećeno je dvodimenzionalnim slikama, u dijagnostičke svrhe, kao što su slike zasnovane na ultrazvuku i rendgenskom zračenju sa posebnim akcentom na tomografiju.