Konačari

Maja beleži događaje u svom komšiluku, od nestašice hrane i vode do granatiranja i gubitaka, dok istovremeno opisuje porodične odnose, komšije i male trenutke radosti. Njen humor i naivnost pružaju distancu od užasa, razotkrivajući apsurdnost rata i licemerje ideologija. Kroz njene oči pratimo kako se stanovnici prilagođavaju „nemirnim vremenima“, od humanitarne pomoći do pokušaja očuvanja normalnosti. Maja beleži priče o končarima, ljudima koji privremeno borave u tuđim stanovima, često bežeći od opasnosti, što odražava prolaznost i neizvesnost života pod opsadom. Njen dnevnik postaje hronika zajednice koja se bori da sačuva svoju čovečnost, ali i svedočanstvo o gubicima i promenama koje rat donosi. Roman istražuje teme preživljavanja, identiteta i otpora kroz suptilnu ironiju i dečju perspektivu, koja demaskira društvene i političke maske.