Šapudl
Pavao Pavličić, rođen u Vukovaru (1946), donosi duboko emotivnu autobiografsku priču o svom detinjstvu i rodnom gradu u svom romanu „Šapudl“. Jedna od najdirljivijih knjiga o Domovinskom ratu, hvaljena zbog svoje autentičnosti i dubine.
Knjiga je napisana tokom Domovinskog rata 1991. godine, kada je Pavličić u časopisu Republika objavio fragmente o Šapudlovoj ulici u Vukovaru, gde je odrastao. Šapudl, ime izvedeno od lokalne reči za „šapu“ ili „petu“, simbolizuje ovu specifičnu vukovarsku ulicu – mešavinu multietničke zajednice, svakodnevnog života i urbane kulture Slavonije.
Rada se odvija u pedesetim i šezdesetim godinama 20. veka, kroz oči dečaka koji posmatra svet svoje porodice i komšija. Pavličić majstorski prikazuje Vukovar kao živahnu, multikulturalnu metropolu – sa mađarskim, srpskim, hrvatskim i nemačkim uticajima, prodavnicama, rekom Dunav i industrijskim ambijentom. Detinjstvo je obojeno radošću igara, ali i siromaštvom posleratnog perioda, porodičnim odnosima, školskim avanturama i susretima sa ekscentričnim likovima: bakom koja kuva po starim receptima, ocem koji radi, komšijama koje dele priče. Knjiga evocira mirise pečenog hleba, zvuke ulične buke i toplinu zajedništva, ali i nagoveštava tragove istorijskih trauma – od Drugog svetskog rata do slutnji budućih sukoba.
Emocionalni vrhunac dolazi u proširenom delu, gde se Pavličić bavi ratom 1991. godine i urbocidom nad Vukovarom. Kao svedok, on opisuje razaranje grada, gubitke i posleratnu obnovu, dodajući 50 stranica o Vukovaru u današnje vreme: demografske promene, spomenike i borbu za očuvanje njegovog identiteta. Šapudl postaje metafora za izgubljeno, ali otporno srce Vukovara – dirljiva elegija za domovinu razorenu ratom, ali sačuvanu sećanjem.
Jedan primerak je u ponudi
- Poruka lične prirode
