Higijena ubojice
Debitantski roman Ameli Notomb je satirična crna komedija o moći reči i mizoginiji, smeštena u mračnu, neurednu kuću u Belgiji. Mračan portret umetničkog monstruma, podseća nas da reči mogu biti otrov ili mač.
Osamdesettrogodišnji pisac Preteksta Tah, dobitnik Nobelove nagrade za književnost, pati od retkog oblika raka pluća i ima samo nekoliko meseci života. Njegova smrt je prerano objavljena, što pokreće lavinu: pet novinarki, svaka iz druge zemlje, stižu u njegov smežurani svet da ga intervjuišu, sanjajući o senzacionalnoj priči.
Tah, gojazan, prljav i mizogin, sedi u svojoj sobi kao pauk u mreži. Svakog novinara prima pojedinačno, koristeći jezičke akrobacije da ih ponizi, uvredi i slomi. Prva, Holanđanka, beži u suzama; Francuskinja se suočava sa njegovim uvredama; Amerikanka brzo odustaje. Tahovi monolozi, puni pedantnog prezira prema ženskom polu, pretvaraju se u oružje: optužuje ih za glupost, površnost i nedostatak talenta, dok otkriva da njegovi romani – beskrajni, ponavljajući opisi ubistava žena – nisu fikcija, već autobiografski zločini skriveni u umetnosti.
Vrhunac dolazi sa mladom Belgijankom Ninion, koja najduže izdržava. U psihološkoj borbi, Tač otkriva svoju tajnu: on nije genijalni pisac, već ubica koji je ubio desetine žena, a pisanje mu služi kao „higijena“ – čisti mu savest kroz fikciju. Ali Ninion, inteligentna i uporna, preokreće stvari: ona koristi njegove reči protiv njega, razotkrivajući laž i slomivši ga. Roman istražuje teme seksizma, narcizma, moći književnosti i granica između stvarnosti i fikcije, uz Notombin oštar humor i apsurd.
Jedan primerak je u ponudi
