Pisma s pustinjačkog otoka: Sri Lanka 1966-7.
„Pisma sa ostrva pustinjaka: Šri Lanka 1966-7“ je delo hrvatskog filozofa i budističkog monaha Čedomila Veljačića (Bhikku Ñāṇajīvako), napisano tokom njegovog boravka u Šri Lanki.
Knjiga je zbirka pisama u kojima Veljačić opisuje život u pustinjačkom manastiru na ostrvu blizu Kandija, gde se posvetio meditaciji i proučavanju budizma nakon rukopoloženja 1966. godine. Tekstovi kombinuju lične refleksije, filozofske uvide i opise prirodnog okruženja, pružajući dubok uvid u pustinjački život i budističku praksu.
Veljačić opisuje svakodnevni život pustinjaka, uključujući tišinu ostrva, prirodu (tropske bašte, majmune, slepe miševe) i susrete sa drugim monasima, poput nemačkog munija i starešine okruženog životinjama. On naglašava duhovnu disciplinu, meditaciju i odricanje od svetovnih želja, inspirisano učenjima Bude i tradicijom osnivača manastira, Njanatiloke Mahatere. Knjiga takođe odražava Veljačićevu kritiku materijalizma i njegovu potragu za unutrašnjim mirom.
Zbirka, delimično objavljena u časopisima (Kolo, Telegram, Praksis), ističe se po svom poetskom jeziku i filozofskoj dubini, povezujući istočnu duhovnost sa egzistencijalističkim temama. Veljačićev boravak na ostrvu (1966–1968) rezultirao je delom koje je značajno za razumevanje budizma u hrvatskom kontekstu.
Jedan primerak je u ponudi
